Trądzik jest chorobą, która pojawia się prawie u każdego nastolatka i może nawet na 2 lata wyprzedzać okres dojrzewania, czyli niekiedy już widujemy zmiany u dziewięcio-dziesięciolatków. Trądzik młodzieńczy występuje u 50–95% populacji w wieku od 11. do 30. roku życia. Do 20. roku życia pojawia się częściej u chłopców, a po 20. roku życia pojawia się częściej u dziewczynek. Trądzik jest przewlekłą chorobą zapalną mieszków łojowo-włosowych znajdujących się na twarzy, plecach i górnej części klatki piersiowej.
Nie jest to zaburzenie hormonalne, a zjawisko związane z naturalnym procesem dojrzewania, podczas którego rozwijają się narządy płciowe i rozpoczynają wydzielać się hormony płciowe. Nie jest to również choroba zakaźna. Bakterie odgrywające rolę w trądziku są bakteriami występującymi również u osób zdrowych, a jedynie w skórze osób z trądzikiem mają lepsze warunki bytowania.
Przyczyną powstawania zmian trądzikowych jest nadmierne rogowacenie ujść gruczołów łojowych, w następstwie, czego dochodzi do zaczopowania gruczołów łojowych i w ten sposób powstają zaskórniki. W gruczołach łojowych bytują bakterie Propionibacterium acne, które są beztlenowcami i w tych warunkach znakomicie się namnażają, przyczyniając się do powstania szeregu zmian zapalnych takich jak grudki, krostki, bolące zmiany naciekowe. Uważa się że trądzik młodzieńczy jest niemalże fizjologią związaną z przestrojeniem hormonalnym i szybko ustępuje, ale zdarzają się zmiany nasilone, które wymagają leczenia nie tylko miejscowego, ale i ogólnego.
Trądzik jest chorobą przewlekłą, wieloletnią. Nie jest do końca wiadome, dlaczego u niektórych pacjentów objawy trądzikowe utrzymują się rok czy dwa, a u innych przez wiele lat. Na nasilenie trądziku niekorzystnie mogą wpływać różne czynniki.
Do najczęstszych należą:
- czynniki hormonalne
- leki (anaboliki, leki przeciwpadaczkowe, barbiturany)
- kosmetyki (preparaty działające okluzyjnie, tzn. zatykające ujścia mieszków włosowych)
- czynniki neurogenne (stres)
- pokarmy (produkty mleczne, pokarmy o indeksie glikemicznym powyżej 55)
U niewielkiego odsetka młodzieży obserwuje się zaostrzenie zmian po spożyciu nadmiernych ilości węglowodanów lub produktów mlecznych. Generalnie jednak nie należy zakazywać wszystkim osobom z trądzikiem unikania tych pokarmów, gdyż mają one wpływ na nasilenie zmian trądzikowych tylko u niektórych pacjentów.
Leczenie trądziku zależy od postaci i nasilenia zmian, które mogą przybrać różną formę. Podstawą leczenia jest leczenie miejscowe, skuteczne u ok. 60% pacjentów. U pozostałych pacjentów stosuje się leczenie ogólne (antybiotyki lub izotretynoina). Zalecane jest również leczenie wspomagające w postaci dermokosmetyków. W razie pozostania przebarwień i blizn, po zakończonym leczeniu można zająć się ich redukcją zabiegami z zakresu dermatologii estetycznej.
W trakcie wizyty zostaną omówione przyczyny zmian, zasady pielęgnacji twarzy, właściwa dieta oraz zalecone odpowiednie badania i leczenie. Często metody wspomagające leczenie peelingi lekarskie , Mikrodermabrazja , laser Frakcyjny